بسم رب فاطمه (سلام الله علیها)

سلام

یه مدتی بود هر کاری می کردم نمی تونستم بنویسم و قسمت نمی شد تا اینکه دوباره بوی حرم یار رسید و هوایی شدم و امیدوارم که وصال یار اینبار دیگه کار خودشو بکنه راستش قضیه از این قراره که یکی از دوستان خوبم یه حدیث زیبایی فرستاد که در انتهای همین پست می ذارمش خیلی تاثیر گذاره بخصوص برای همچون گنهکارانی چون من که البته فکر نمی کنم پیدا بشه

به هر حال دعا کنید اگر قسمت باشه دوباره به وصال یار خواهیم رسید و هر روز داره نزدیک تر می شه دلنم تنگ حرم اربابه تا دیوانه وار تو صحنش قدم بزنم ، از خدا می خوام که قسمت همه بکنه

تو دوست عزیز هم دعا کن قسمت بشه قول می دم اگر قبولم کردند و لایق بودم پیغامت را به ارباب برسونم ،‏می گن 29 / 7/89 حرکته ولی تا تو حرمش نباشی نمی تونی مطمئن بشی که قبولت کردند تو را خدا دعا کنید

راستی یادم رفت بگم البته قبلا هم گفتم یه عزیزی می گفت اگر آرزومند زیارت اربابید 3 روز روزه بگیرید (بخصوص در شعبان)،‏زیارت عاشورانه روزانه هم که دیگه جای خودش

 :
در یکی از سفرها هزینه من تمام شد و یکی از یارانمان گفت: امیدت به کیست؟
گفتم: فلانی . گفت: در آن هنگام به خدا سوگند حاجتت روا نمی شود و به
آرزویت نمی رسی و طلب خود را به دست نمی آوری!
گفتم: تو را چه شده ؟ خدا رحمتت کند .
گفت: امام صادق علیه السلام حدیث کرد به من که به تحقیق در یکی از کتابها
خوانده که خداوند متعال فرمود:

به
عزتم و جلالم و عظمتم و ارتفاع مکانم بر عرش سوگند که امید هر آن کس را که
به غیر من امیدوار باشد ، قطع می کنم و آرزویش را به یأس بدل می کنم و در
میان مردم لباس مذلت برایش می پوشانم . و او را از قرب خودم دور می کنم و
از وصلم دورش می سازم .

آیا در شدت ها به غیر من امید می بندد ، حال آنکه شداید در دست من است ؟

و
به غیر من امیدوار می شود و با فکرش درِ دیگری را می زند، در صورتی که آن
در بسته است و درِ لطف من برای هرکس که مرا بخواند ، گشوده و باز است؟
پس کیست که در سختی هایش به من امیدوار باشد ؟
و کیست که در امر مهمی به من امیدوار باشد و من امید او را قطع کنم ؟

من آمال بندگانم را در پیش خود محفوظ قرارداده ام ، ولی آنها به حفظ من
راضی نیستند.

آسمانها
و زمینم را از ملائکه ها پر کرده ام، کسانی که از تسبیح من دچار ملال و
خستگی نمی شوند و امرشان کرده ام درهای موجود میان من و بندگانم را
نبندند، ولی آنها (بندگانم) به قول من اعتماد نمی کنند.
آیا نمی داند کسی را که من با مشکلی از مشکلاتم در رحمت بر او ببندم، کسی
جز من نمی تواند مالک کشف و رفع آن شود ؟

پس او را چه شده که پس از اذن دادنم بر او، او را ناله کننده بر درگاه
خود نمی بینم ؟
با
جودم چیزی (نعمت) را که از من نخواسته بود برایش عطا کردم و سپس آن (نعمت)
را از او گرفتم، پس بازگشت آن (نعمت) را از من مسئلت نمی کند و از غیر من
می خواهد، آیا مرا اینگونه می بیند که قبل از مسئلت با عطا آغاز کنم آنگاه
آن را از من بخواهد، من جواب ندهم ؟

آیا من بخیل هستم تا بنده ام به من بخل ورزد ؟
آیا عفو و رحمت به دست من نیست ؟
آیا من جایگاه (برآورنده) آرزوها نیستم ؟

پس
کیست غیر از من که قطع کند ؟ آیا امیدواران به غیر من نمی ترسند که به
آنها (غیر من) امید می بندند؟ پس اگر اهل آسمان من و اهل زمین من، همگی به
من امید بندند و من همه آنچه را که امید آنهاست برایشان عطا کنم، از ملک
من ذره ای کاسته نمی شود.
و چگونه کم گردد ملکی که من قیّم آن هستم ؟
پس بدا بر ناامیدشدگان از رحمت من،
و بدا بر هرکس که عصیانم می کند و مراقب من نیست !


اللهم عجل لولیک الفرج
التماس دعا