بسم رب الفاطمه (سلام الله علیها)

 سلام

  یک عده بر آنند که این قسمت بود                     گویند کسانی که این همت بود

  ای ره یافته در بزم حسین آگه باش                   نه قسمت و همت؛ این یک دعوت بود

 قبلا هم عرض کردم تا اونجا بودی دعوت ارباب بود و از حالا به بعد پاسخ تو به این دعوته ؛ پس همون قدر که ارادت داری اجابت کن و بی نظیر باش

  زائر حسینی بهت تبریک می گم می دونی چرا!! چون دیگه چیزی بالاتر از این که خدا بهت عنایت کرد نیست و حالا از اینجا به بعدش به خودت بستگی داره آره خودت تو، که بتونی مقیم و وقف کوی یار بمونی و به وصالش برسی یا ...؟؟؟!

ببینیم می دونی چی نصیبت شد:

- زیارت خدا در عرش و کرسی(اقبال الاعمالص 211،الکافی 4/579)

- قبض روح زائر توسط خداوند متعال(بحار الانوار97/124)

- آمرزش گناهان گذشته و آینده(تهذیب الاحکام6/49)(حواست باشه که انگار تازه متولد شدی و مراقبت داشته باش)

- حفظ زائر توسط خداوند در روز قیامت (کامل الزیارات ص 144)

نوشیدن از حوض کوثر توسط اوصیا(علیه السلام)(کامل الزیارات ص123)

- استغفار حضرت زهرا (سلام الله علیها) برای زائر(بحار الانوار97/124)

- همسخنی با امام حسین (علیه السلام) زیر عرش(تهذیب الاحکام6/73)

- و زیارت رب برای زیارت شب جمعه، چه این که خداوند هر شب جمعه امام (علیه السلام) را زیارت می نماید.(کامل الزیارات ص 122) البته یادت باشه که تو هم لایق این شدی پس قدر خودت را بدون و ما رو هم دعا کن

- .... ادامه دارد

زائر کوی ارباب حسین (علیه السلام) مدال هایی بس ارزشمند بر سینه دارد، او از زمره اولیاء خدا بوده(کامل الزیارات ص133)و زمانی که وارد صحن می شود خداوند نام او را جز رستگاران و ظفرمندان ثبت نموده و زمانی که زیارتش تمام شد خداوند نامش را جز فائزین ثبت می کند(جامع الاخبار ص 25)و بعد نامش را به عنوان (کرّوبی زمینی)(تهذیب الاحکام6/49)و از جمله فرشتگان علیین در آسمان ثبت می شود و در یک کلام سعادتمند واقعی می شود(کامل الزیارات ص144)

دیگه نمی تونم بگم فقط در مورد مسابقه ای که در سفر اعلام شد،‏زائرین علاقه مند می توانند مطالب خود را به ایمیل زیر بفرستید و اگر تمایل داشتید به اسم خودتون رو وبلاگ بزاریم

tavakol.m@gmail.com

مهلت هم تا پایان آبانماه

در مورد جوائز به به زودی به صورت قطعی اعلام میشه

بسم رب فاطمه (سلام الله علیها)

سلام

یه مدتی بود هر کاری می کردم نمی تونستم بنویسم و قسمت نمی شد تا اینکه دوباره بوی حرم یار رسید و هوایی شدم و امیدوارم که وصال یار اینبار دیگه کار خودشو بکنه راستش قضیه از این قراره که یکی از دوستان خوبم یه حدیث زیبایی فرستاد که در انتهای همین پست می ذارمش خیلی تاثیر گذاره بخصوص برای همچون گنهکارانی چون من که البته فکر نمی کنم پیدا بشه

به هر حال دعا کنید اگر قسمت باشه دوباره به وصال یار خواهیم رسید و هر روز داره نزدیک تر می شه دلنم تنگ حرم اربابه تا دیوانه وار تو صحنش قدم بزنم ، از خدا می خوام که قسمت همه بکنه

تو دوست عزیز هم دعا کن قسمت بشه قول می دم اگر قبولم کردند و لایق بودم پیغامت را به ارباب برسونم ،‏می گن 29 / 7/89 حرکته ولی تا تو حرمش نباشی نمی تونی مطمئن بشی که قبولت کردند تو را خدا دعا کنید

راستی یادم رفت بگم البته قبلا هم گفتم یه عزیزی می گفت اگر آرزومند زیارت اربابید 3 روز روزه بگیرید (بخصوص در شعبان)،‏زیارت عاشورانه روزانه هم که دیگه جای خودش

 :
در یکی از سفرها هزینه من تمام شد و یکی از یارانمان گفت: امیدت به کیست؟
گفتم: فلانی . گفت: در آن هنگام به خدا سوگند حاجتت روا نمی شود و به
آرزویت نمی رسی و طلب خود را به دست نمی آوری!
گفتم: تو را چه شده ؟ خدا رحمتت کند .
گفت: امام صادق علیه السلام حدیث کرد به من که به تحقیق در یکی از کتابها
خوانده که خداوند متعال فرمود:

به
عزتم و جلالم و عظمتم و ارتفاع مکانم بر عرش سوگند که امید هر آن کس را که
به غیر من امیدوار باشد ، قطع می کنم و آرزویش را به یأس بدل می کنم و در
میان مردم لباس مذلت برایش می پوشانم . و او را از قرب خودم دور می کنم و
از وصلم دورش می سازم .

آیا در شدت ها به غیر من امید می بندد ، حال آنکه شداید در دست من است ؟

و
به غیر من امیدوار می شود و با فکرش درِ دیگری را می زند، در صورتی که آن
در بسته است و درِ لطف من برای هرکس که مرا بخواند ، گشوده و باز است؟
پس کیست که در سختی هایش به من امیدوار باشد ؟
و کیست که در امر مهمی به من امیدوار باشد و من امید او را قطع کنم ؟

من آمال بندگانم را در پیش خود محفوظ قرارداده ام ، ولی آنها به حفظ من
راضی نیستند.

آسمانها
و زمینم را از ملائکه ها پر کرده ام، کسانی که از تسبیح من دچار ملال و
خستگی نمی شوند و امرشان کرده ام درهای موجود میان من و بندگانم را
نبندند، ولی آنها (بندگانم) به قول من اعتماد نمی کنند.
آیا نمی داند کسی را که من با مشکلی از مشکلاتم در رحمت بر او ببندم، کسی
جز من نمی تواند مالک کشف و رفع آن شود ؟

پس او را چه شده که پس از اذن دادنم بر او، او را ناله کننده بر درگاه
خود نمی بینم ؟
با
جودم چیزی (نعمت) را که از من نخواسته بود برایش عطا کردم و سپس آن (نعمت)
را از او گرفتم، پس بازگشت آن (نعمت) را از من مسئلت نمی کند و از غیر من
می خواهد، آیا مرا اینگونه می بیند که قبل از مسئلت با عطا آغاز کنم آنگاه
آن را از من بخواهد، من جواب ندهم ؟

آیا من بخیل هستم تا بنده ام به من بخل ورزد ؟
آیا عفو و رحمت به دست من نیست ؟
آیا من جایگاه (برآورنده) آرزوها نیستم ؟

پس
کیست غیر از من که قطع کند ؟ آیا امیدواران به غیر من نمی ترسند که به
آنها (غیر من) امید می بندند؟ پس اگر اهل آسمان من و اهل زمین من، همگی به
من امید بندند و من همه آنچه را که امید آنهاست برایشان عطا کنم، از ملک
من ذره ای کاسته نمی شود.
و چگونه کم گردد ملکی که من قیّم آن هستم ؟
پس بدا بر ناامیدشدگان از رحمت من،
و بدا بر هرکس که عصیانم می کند و مراقب من نیست !


اللهم عجل لولیک الفرج
التماس دعا